लिथियम बॅटरी चार्जिंगचा कचरा नफा: २०३०% बाजारपेठ फक्त १८ अब्ज डॉलर्सची आहे

Autor: Iflowpower – Portable Power Station ပေးသွင်းသူ

जगात आता दरवर्षी ५,००,००० टनांपेक्षा जास्त उत्पादन होते, ज्यापैकी बहुतेक लहान इलेक्ट्रॉनिक उत्पादनांमधून मिळवले जाते. तथापि, जगाच्या विद्युत अर्थव्यवस्थेकडे पाहता, २०३० पर्यंत लिथियम-आयन बॅटरीची मागणी १० पटीने वाढण्याची अपेक्षा आहे, त्यापैकी बहुतेक इलेक्ट्रिक वाहनांसाठी वापरल्या जातात आणि सोडून दिलेल्या बॅटरीची संख्या देखील वाढेल. अनेक उद्योग क्षेत्रातील जाणकारांचा असा विश्वास आहे की सोडलेल्या लिथियम-आयन बॅटरी ही एक प्रमुख पर्यावरणीय समस्या आहे जी सोडवायची आहे आणि नवीन संधींचे प्रतिनिधित्व करते, सध्याच्या नाजूक आणि वादग्रस्त पुरवठा साखळीला "सर्कुलर सिस्टम" ने बदलू शकते, ही नवीन प्रणाली पुनर्वापर करण्यायोग्य मटेरियलसह तयार केली जाते. नवीन बॅटरी.

असा अंदाज आहे की २०३० पर्यंत, केवळ लिथियम-आयन बॅटरी पुनर्संचयित केल्याने १८ अब्ज डॉलर्सची किंमत निर्माण होऊ शकते, जी २०१९ मध्ये १.५ अब्ज डॉलर्सपेक्षा खूपच जास्त आहे. अमेझॉन, पॅनासोनिक आणि अनेक स्टार्ट-अप्ससह ही बाजारपेठ खूप तेजस्वी असल्याने, लिथियम इलेक्ट्रॉनिक बॅटरी रिसायकलिंग व्यवसायाला लक्ष्य केले आहे.

अमेरिकन बाजारपेठेतील स्टार्टअप रेडवुडमटेरियल्स आहे, जी TSLA चे संयुक्त संस्थापक जेबी स्ट्रॅबेल (JBstraubel) यांची नवीनतम संयुक्त उपक्रम कंपनी आहे. २०१७ पासून, कंपनीने दोन प्लांट स्थापन केले आहेत, जे सध्या पॅनासोनिक आणि टीएसएलए प्लांटमधील सर्व टाकून दिलेल्या आणि सदोष बॅटरीजवर काम करतात. रेडवुडमटेरियलने अलीकडेच या रिटेल कंपनीच्या बॅटरी हाताळण्यासाठी Amazon सोबत काम केले आहे.

शेवटी, रेडवुड मटेरियल्स बॅटरीमधील निकेल, कोबाल्ट, अॅल्युमिनियम, ग्रेफाइट आणि 80% पेक्षा जास्त लिथियमचा 95% ते 98% परत मिळवू शकते. यातील बहुतेक साहित्य नवीन TSLA बॅटरी बनवण्यासाठी पॅनासोनिकला परत विकले जाते. संयुक्त संस्थापक आणि कार्यकारी अध्यक्ष टिम जॉन्स्टन यांनी ली-सायकलची निर्मिती अशाच प्रकारे केली, कंपनीची व्यवसाय रचना "केंद्र आणि बोलण्याची" पद्धत स्थापित करण्यासाठी महत्त्वाची आहे.

ली-सायकल स्थानिक "स्पोक" सुविधेत बॅटरी गोळा करण्याचा मानस करते, जी तीन भागांमध्ये विभागली जाते: प्लास्टिक हाऊसिंग, मिश्र धातू (जसे की फॉइल) आणि बॅटरी कोर सक्रिय साहित्य. लाय-सायकल थेट विकता येते, किंवा ते "हब" प्लांटमध्ये नेले जातात आणि खोलीच्या तपमानावर द्रवात भिजवून ९०% ते ९५% धातू काढतात. ली-सायकलमध्ये सध्या दोन "स्पोक" सुविधा चालू आहेत, ज्या कॅनडातील ओंटारियो आणि रोचेस्टर, न्यू यॉर्क, यूएसए येथे आहेत, दरवर्षी एकूण १०,००० टन लिथियम-आयन बॅटरी तयार होतात.

रेडवुडमटेरियल्स प्रमाणेच, कंपनीला शक्य तितक्या लवकर विस्तार करण्याची आशा आहे आणि त्यांनी सुमारे ५० दशलक्ष अमेरिकन डॉलर्स उभारले आहेत. परंतु भविष्यात, संशोधकांनी असे निदर्शनास आणून दिले की अणु विघटन मोडमध्ये बॅटरीच्या पुनर्प्राप्तीचा दीर्घकालीन नफा मार्जिन अत्यंत पातळ होऊ शकतो. शेवटी, बॅटरीची रासायनिक रचना दरवर्षी बदलत असते, जसे की पॅनासोनिकने २०१२ ते २०१८ पर्यंत टीएसएलए बॅटरीमधील कोबाल्ट सामग्री लक्षणीयरीत्या ६०% कमी केली आहे.

हे बदल सतत पुनर्वापर प्रक्रियेत बदल करू शकतात आणि नफा देखील कमी करू शकतात. अधिक प्रभावी पद्धती म्हणजे बॅटरी उच्च पातळीवर पुनर्प्राप्त करणे, त्यांच्या मोठ्या आण्विक संरचनेचा वापर करणे, अणूंचा नाही. केमिस्ट, बॅटरी रिसर्च कंपनी ऑनटेक्नॉलॉजीचे संस्थापक स्टीव्ह स्लॉप (स्टीव्हीसलूप) बॅटरीची तुलना अपार्टमेंट इमारतीशी करतात.

आणि लाकूड आणि विटा काढून टाका, नूतनीकरण का करू नये? स्लॉपला बॅटरीमधील सक्रिय पदार्थ लिथियम-समृद्ध सिलेंडरमध्ये भिजवण्याची आशा आहे, जेणेकरून ते मूळ स्थितीत परत येतील. तंत्रज्ञानाव्यतिरिक्त, सर्व पुनर्वापर उपक्रमांसाठी विस्तार स्केल हे एक महत्त्वाचे आव्हान असेल. प्रयोगशाळेत, बॅटरी बदलणे तुलनेने सोपे आहे.

पण लाखो टन साहित्य कसे गोळा करायचे, वाहतूक करायची, वर्गीकरण करायचे, वेगळे करायचे, प्रक्रिया करायचे आणि पुनर्वितरण करायचे हे तसे नाही. .