Afgedankte batterijen: mag je ze wel of niet gooien?

ଲେଖକ: ଆଇଫ୍ଲୋପାୱାର - អ្នកផ្គត់ផ្គង់ស្ថានីយ៍ថាមពលចល័ត

Als iemand vraagt: moet de afgedankte batterij niet gerecycled worden? Ik denk dat de meeste mensen zullen zeggen: Natuurlijk moet het gerecycled worden, het vervuilt het milieu te veel! Voor deze vraag moeten we nog steeds scheiden. In de jaren negentig heeft mijn land zich sterk gemaakt voor het recyclen van afgedankte batterijen, omdat de in de batterij aanwezige zware metalen schadelijk zijn voor het milieu en de gezondheid van de mens. Er bestaat echter geen goede technologie om met deze gerecyclede afgedankte batterijen om te gaan.

In 2003 richtte de oorspronkelijke State Environmental Protection Administration gezamenlijk het Ministerie van Ontwikkeling, het Ministerie van Bouw, het Ministerie van Wetenschap en Technologie en het Ministerie van Handel op, die het &39;Beleid voor vervuiling door afgedankte batterijen&39; aankondigden. Wijs er duidelijk op dat het, vanwege het ontbreken van effectieve technische recyclingvoorwaarden, niet wordt aangemoedigd om wegwerpbatterijen in te zamelen die de nationale lage kwikwaarden hebben bereikt of niet kwikvrij zijn. Dus, is er vervuiling in de batterij? Natuurlijk! Echter, deze zwarte pot mag geen gewone wegwerpbatterijen teruglaten.

Over het algemeen kunnen batterijproducten worden onderverdeeld in primaire batterijen (meestal als eerste gebruikt, nr. 5, 7 droge batterijen en knoppen). Het behoort tot de drie categorieën: lichte batterijen, veelgebruikt; secundaire batterijen (oplaadbare batterijen, belangrijk voor mobiele telefoons, digitale camera&39;s en computers) en batterijen (grote vorm, belangrijk voor auto&39;s en elektrische voertuigen).

Over veelgebruikte nr. 5, Nee. Er zijn 7 droge batterijen in het land aangekomen met een kwikarm of kwikvrij batterij, we kunnen het noemen: de batterij die weggegooid kan worden.

Deze batterijen kunnen direct worden weggegooid en veroorzaken na elektrisch gebruik geen problemen met de milieuvervuiling. Het is aan te raden om het huishoudelijk afval op te ruimen, te spreiden, te behandelen via percolaat, etc. en tot slot het afval af te voeren.

De concentratie van concentratie is geconcentreerd en het is een grote bron van vervuiling. Bovendien wordt de oude verzamelde oude batterijstapel in één stuk geplaatst, waardoor er door onderlinge wrijving lekkages van zware metalen kunnen ontstaan. Let op: Gooi het niet op landbouwgrond of op een natte plek.

Als je nat wordt, ontstaat er vervuiling. Er is ook een klasse: batterij wil nog herstellen. In het "Beleid inzake preventie en behandeling van vervuiling door afgedankte batterijen" werd aangegeven dat de inzameling van afgedankte batterijen bestaat uit een cadmium-nikkelbatterij, een waterstof-nikkelbatterij, een lithium-ionbatterij, een loodzuurbatterij en soortgelijke afvalvrije primaire batterijen.

Tegelijkertijd is hierin bepaald dat fabrikanten, importeurs, fabrikanten, importeurs en producenten van oplaadbare batterijen of gespbatterijen de verantwoordelijkheid dragen voor de inzameling van bovengenoemde afgedankte batterijen. Daarom zijn de oplaadbare batterij, de batterij van de knoppen en de batterij en de batterij hoog. Als er een lek ontstaat, is dit niet alleen schadelijk voor het milieu, maar vormt het ook een gevaar voor het menselijk lichaam. Een dergelijke batterij moet door de fabrikant of dealer op een veilige manier worden gerecycled.

Meningen van deskundigen van de Shanghai Electric Power School, de Shanghai University Electric Power Corrosion Control and Application Electrochemistry Key Laboratory, adjunct-directeur Zhang Junxi. Na 2006 zijn droge batterijen in de verkoop gegaan, omdat ze geen kwik meer bevatten en geen zware metalen meer bevatten die schadelijk zijn voor mens en milieu. Kwikvrije, afgedankte batterijen worden met het gewone huisvuil behandeld, maar dat is niet verstandig. Er bestaat geen ander ertsmetaalelement in de natuur.

Vergeleken met de oude batterij, komen we boven op de oude batterij, terwijl we voortdurend het natuurlijke mineraal aanboren, het rijke erts erin stoppen en de armoede opgraven. Er moet een volledig beheermechanisme voor batterijrecycling worden opgezet, dat consumenten adviseert de batterij naar de aangewezen locatie te brengen in plaats van deze weg te gooien, om volledige recycling te garanderen. Een ideaal systeem voor de inzameling van afgedankte batterijen zou er eigenlijk zo uit moeten zien dat batterijfabrikanten de batterijen aan de mensen verkopen.

Nadat het publiek is gebruikt, worden ze in de recovery box geplaatst. De batterij in de ontvangstdoos wordt verder ingezameld, vat het batterijrecyclingbedrijf samen. Het batterijrecyclingbedrijf haalt de bruikbare materialen uit afgedankte batterijen en levert deze aan de batterijfabrikant als grondstof voor de productie van batterijen. Hiermee is een mooie stoffenkringloop voltooid: er ontstaat geen afval dat in het milieu terechtkomt en mogelijk vervuiling veroorzaakt.

Het huidige recyclingsysteem bestaat echter nog steeds uit de recyclingbox, waardoor er steeds meer afgedankte batterijen op het land worden opgeslagen en de hoeveelheid steeds groter wordt. De hoeveelheid is in zekere zin groot, waardoor de draagkracht van het milieu wordt overschreden en er sprake is van milieuvervuiling. Dus, hoe gaan andere landen in de wereld om met afgedankte batterijen? EU-landen handhaven alle afgedankte batterijen in alle afgedankte batterijen zijn het meest grondige gebied ter wereld.

In 2006 heeft de EU een kaderrichtlijn voor het beheer van afvalcellen ingevoerd, de zogenaamde &39;batterijverordening&39;. Volgens deze richtlijn moeten EU-lidstaten alle soorten draagbare batterijen inzamelen door hun eigen wetten te ontwikkelen. Er is een duidelijk antwoord in "Electrical Order": 1.

Alle batterijen bevatten schadelijke stoffen. Ten tweede is de vorige richtlijn van belang voor het beheer van gevaarlijke batterijen (zoals kwik-, cadmium- en loodbatterijen). De praktijk leert echter dat het recyclen van alle batterijen meer kost dan het inzamelen van één draagbare batterij. Duitsland, een van de oprichtende lidstaten van de EU, is een recyclingbedrijf voor afgedankte batterijen en een recyclingbedrijf voor recycling. Een effectieve manier om in Duitsland afval te beheren, is door een systeem op te zetten waarbij de verantwoordelijkheid van de productiemedewerkers centraal staat.

De Duitse wetgeving bepaalt dat batterijproducenten of vertegenwoordigers van derden de financiering, betaling, verwerking en recycling van nettokosten aan producenten of vertegenwoordigers van hun derden moeten verstrekken en over een resulterende financiering voor het innen van de betalingen moeten beschikken. Publieke publiciteitskosten voor de verwerking en recycling van afgedankte batterijen. Door de invoering van dit systeem zijn de overheid en het publiek meer ontspannen. De overheid kan meer energie steken in het toezicht op het recyclingsysteem en het publiek kan de dienst gebruiken om de producent te dienen.

De technologie voor de verwerking van afgedankte batterijen in de VS is volwassen geworden. De totale hoeveelheid gebruikte en achtergelaten batterijen kan in de miljarden lopen. Om de schade van de batterij aan het milieu te minimaliseren, hebben de Amerikaanse overheid en de particuliere sector een aantal maatregelen genomen. Het effect is duidelijk. In 1996 heeft de Amerikaanse Federal Environmental Protection Agency de "Mercury Battery and Rechargeable Battery Management Law" uitgevaardigd, die de verkoop van kwikhoudende, kolomvormige droge batterijen verbiedt.

Aan de andere kant moeten oplaadbare nikkel-cadmium- en loodzuurbatterijen door detailhandelaren worden gerecycled. En overgedragen aan non-profitorganisaties voor recycling. Daarnaast hebben de Verenigde Staten ook een algemeen systeem voor het beheer van schadelijk afval.

Algemeen gevaarlijk afval behoort tot het gevaarlijk afval en moet daarom behandeld worden met het gewone huishoudelijke afval. Momenteel wordt het universele gevaarlijk afval, met uitzondering van de batterij, ingedeeld in onder meer insecticiden, kwikhoudende instrumenten en kwikhoudende buizen. Voor dit soort afval heeft de Amerikaanse federale overheid een gedetailleerde norm ingevoerd die betrekking heeft op de werkzaamheden met betrekking tot het verwijderingsproces, de opslag, de opleiding van werknemers, noodhulp, etc.

Bovendien beschikken Amerikaanse bedrijven over een zeer goed ontwikkeld systeem voor de verwerking van afgedankte batterijen en over technologie voor onschadelijke verwerking. Zolang de lokale overheden een geschikt recyclingsysteem hebben opgezet, kunnen deze batterijen op de juiste manier worden verwerkt. Verlies van hulpbronnen door afgedankte batterijen in Taiwan In het buitenland is Taiwan begonnen met het opnemen van alle afgedankte batterijen in de jaarlijkse catalogus met recycleproducten. Hierdoor zijn batterijproducenten verplicht om afgedankte batterijen te recyclen en deze naar gekwalificeerde verwerkers te brengen. Als de producent nalatig is, riskeert hij dezelfde straf als de verkoper.

Na meer dan tien jaar hard werken heeft Taiwan een inzamelpunt voor afgedankte batterijen. Het inzamelpercentage van afgedankte batterijen bedraagt ​​nu meer dan 40%. Deze prestatie overtreft het niveau van veel landen in de EU. Juist door de terugwinningssnelheid van afgedankte batterijen ontstaat er een economisch schaaleffect: het oorspronkelijk verspreide afval wordt geconcentreerd, maar het wordt een diefstal.

Echter, door de onvoldoende steun van de overheid hebben buitenlandse bedrijven een voorsprong op het gebied van financiering en technologie, waardoor de aankoopprijs van afgedankte batterijen stijgt. Meer dan de helft van de afgedankte cellen wordt getransporteerd naar Europa, Japan, Zuid-Korea, de VS en andere landen. Hoogwaardige metalen zoals ijzer, mangaan en zink die zich in de afvalcel bevonden, bleven niet in de industriële keten van lokale lokale lokale lokalen. Japan verkent perfecte verwerkingstechnologie Japan om er een aantal te behouden.

De afvalcel is een aparte verwerkingseenheid of wordt gemengd met het algemene afval. De beslissing hierover ligt bij de lokale overheid. Het is echter gebleken dat het overgrote deel van de afgedankte batterijen door lokale overheden wordt ingezameld. Het merendeel hiervan wordt verwerkt door professionele batterijverwerkers en gerecycled. Het wordt niet samen met afgedankte batterijen verzameld.

De afgelopen jaren hebben belangrijke landen in de wereld een technologie ontwikkeld voor de verwerking van afgedankte batterijen die effectiever in gebruik kan zijn. Ze hebben echter nog niet alle aspecten in overweging genomen (waaronder het verminderen van de impact op het milieu, het effectief gebruiken van hulpbronnen, energiebesparing en kostenbesparing). Optimale methode. Daarom zal de Japanse batterij-industrie doorgaan met het verzamelen en bestuderen van technieken met betrekking tot afgedankte batterijen en de productie van kwikvrije batterijen wereldwijd bevorderen via de invloed van de Japanse buitenlandse batterijfabrikant.